Каратэ ба хүүхэд нас Миний хувьд хүүхэд байхдаа спортод сайн байгаагүй бөгөөд ерөнхийдөө ангиараа уралдахад хамгийн сүүлд арай ордоггүй юм гэхэд дундаас дээгүүр гүйж байгаагүй билээ. Тэр үед биеийн тамирын хичээл мөн л их чанга яг л биелүүлэх ёстой норм заасан байдаг байсан ба ер нь л тэрийг биелүүлэхгүй бол дүнгийн тал дээр ч бас асуудалтай болдог байлаа. Бусад хичээлүүд дээр зовох юмгүй онц гардаг миний хувьд энэ хичээл ахадсан зовлон авчирдаг байж билээ. Магадгүй багш нар маань миний хичээл зүтгэлийг үнэлж түүнээс гадна олон төрлийн олимпиадуудад сургуулийнхаа нэрийг гаргадгийг минь бас бодолцож онц гаргадаг байсан байх л даа. Гэхдээ би спортод тийм дургүй байгаагүй боловч чадахгүй зүйлдээ хүн нэг их дурлаад байдаггүйн жишгээр л бага нас минь өргөрсөн л дөө.
Нэг удаа найз маань их сонирхолтой маш ховор ном хүнээс ганцхан өдрийн хугацаатай гуйж авч над дээр ирэн намайг бүх зургийг нь хуулж зураад өгөөч гэсээр ирсэн билээ. Тэгээд ч тэр ном нь бас ч үгүй "хориотой ном" байгаад байдаг. Би тэр үед зураг зурдаг ангийнхаа бүх ханын сонинг гаргадаг байсан болохоор л тэр намайг зориж ирсэн хэрэг байлаа. Тэрхүү ном нь ямарыг нь үл мэдэх нэгэн бие хамгаалах урлагын хичээл бүхий сургалтын гарын авлага байсан юм. Би ч үзээд маш сонирхолтой санагдаж тэр үед ч ганц нэг зодоонтой кино гардаг байсан энэ тэрээс үзэж байсан тэр гайхамшигтайы зүйлийг сурахад бараг л тэр номтой байгаад хараад хийгээд байхад л сурчих юм шиг санагдаж бид хоёр ч шууд ажилдаа орж шилэн доор гэрэл асааж байгаад шөнөжин гэрэлтүүлж зурсаар нэг юм хуулж авч байсан юм. Ингээд дундаа хэрэглэх номтой болж тэрийгээ хараад дууриаж хийх гэж нилээд оролдоод сүүлдээ сонирхол буурч тэгээд л мартагдаж билээ.
Гэхдээ хэзээ нэг цагт бие хамгаалах урлагаар хичээллэх, сурах бололцоо гарах л юм заавал сурна нэсэн хүсэл эрмэлзэл минь унтралгүй хэвээр үлдсэн. Энэ "спорт" л харин миний дурлаж сонирхох спорт маань байж болох байсан юм.  ¶ 5:49 PM